Wat lijkt daar snel verwarring op te zitten...
Wat zit er toch veel ‘gedoe’ rondom NEE zeggen. Een altijd terugkerend thema, omdat het vraagt om voelen waar je zit, wat je nu echt wil en waar onze grote vriend ‘innerlijk conflict’ een duit in het zakje doet. Het gekke is dat ik nooit problemen heb met de ander die een uitgesproken NEE met mij deelt. Ik voel mij (bijna...) nooit persoonlijk afgewezen, ik blijf ‘gewoon staan’ als de ander dit aangeeft. Ik vind het zelfs fijn!
Eigenlijk bewonder ik de ander juist om zijn NEE zeggen en daarmee Zijn.
Ik kan wel eens last hebben van de manier waarop er NEE wordt gezegd. Hoe meer de ander voor zijn NEE gaat staan, hoe meer ik het dragen kan.
Hoe bijzonder is dit; dus als ieder zijn eigen innerlijk Ja en NEE kan dragen, dan help je niet alleen jeZELF maar ook de ander. 

Terug naar Olifant en Slak...
De Slak mijmerde over niets. Zijn met ‘het niets’, dat is haar reis.
De Olifant was er maar bij gaan zitten, samen met slak en ‘het niets’.
Hij leunde tegen Slak en zij viel niet om.
Een tijdje bleef het stil, heel lang zaten ze daar samen, Slak en Olifant samen bij ‘het Niets’
Totdat de Olifant rechtop ging zitten en er een heel helder inzicht tot hem kwam.
Hij stamelde wat, op zoek naar woorden, totdat hij de slak recht in zijn hart aankeek.

“De porseleinkast waar ik me thuis voelde, was toch wel een beetje krap” zuchtte de Olifant...
Slak hield zijn hart vast en zei ‘Welkom thuis”.
 

Je hoeft niet weg...je bent al thuis
Liefs ©arla