Innerjob Coaching
Nee durven zeggen,
is een ja voor...
“Ga je mee op reis”? Zei de slak “Jaaaaaaaa heerlijk, waar gaan we heen”? Zei de olifant.
De slak opende haar hart en zei “Ik ga naar binnen”.
“Huh naar binnen? Ik wil er op uit, naar buiten om te beleven...” stamelde de olifant
Het woord be-leven klinkt soms alsof het me overkomt. Dat kan fijn zijn, maar waar geef ik mezelf dan weg om ‘het’ te be-leven?
Wanneer blijft het mijn eigen reis, en wanneer stap ik ongemerkt in die van een ander, terwijl mijn route eigenlijk een andere afslag vraagt?
Wanneer beweeg ik mee, en wanneer beweeg ik innerlijk juist weg?
Het woord Mee voelt soms alsof ik daar bijna toestemming voor nodig heb.
Mee... alsof ik de ander toch een beetje nodig heb om te mogen...
Hoe snel zeg ik niet: “Doe je mee, ga je mee...” of “Als jij dit doet, dan doe ik dat...”
Maar hoe zou het zijn om gewoon te zijn met wat er is?
Om te gaan voor wat ik voel,
te laten waar ik geen NEE op durf te zeggen,
te doorleven...
Wat is doorleven eigenlijk anders dan beleven?
De enige persoon aan wie ik verantwoording hoef af te leggen, ben ikzelf.
En dat is vaak al een hele klus: om helemaal JA te zeggen tegen mezelf.
Want helemaal JA zeggen tegen mezelf, betekent ook NEE zeggen tegen het andere.
Een NEE zeggen tegen de ander(en).
Wat zit daar toch vaak verwarring...
Wat zit er toch veel ‘gedoe’ rondom NEE zeggen.
Het blijft maar terugkomen — omdat het vraagt om voelen waar ik sta, wat ik echt wil, en waar mijn grote vriend innerlijk conflict zijn zegje doet.
Het gekke is: ik heb nooit moeite met iemand die mij een uitgesproken NEE geeft.
Ik voel me (bijna) nooit persoonlijk afgewezen.
Ik blijf gewoon staan wanneer de ander zijn grens aangeeft — en eerlijk?
Ik vind het zelfs fijn.
Ik bewonder de ander juist om zijn NEE zeggen, om daarmee echt te Zijn.
Soms heb ik alleen moeite met de manier waarop die NEE wordt uitgesproken.
Hoe steviger iemand in zijn NEE staat, hoe makkelijker ik het kan dragen.
En dat is eigenlijk zo bijzonder:
Als ieder zijn eigen innerlijke JA en NEE kan dragen,
dan help je niet alleen jezelf, maar ook de ander.
Terug naar Olifant en Slak... De Slak mijmerde over niets. Zijn met ‘het niets’, dat is haar reis. De Olifant was er maar bij gaan zitten, samen met slak en ‘het niets’. Hij leunde tegen Slak en zij viel niet om. Een tijdje bleef het stil, heel lang zaten ze daar samen, Slak en Olifant samen bij ‘het Niets’ Totdat de Olifant rechtop ging zitten en er een heel helder inzicht tot hem kwam. Hij stamelde wat, op zoek naar woorden, totdat hij de slak recht in zijn hart aankeek. “De porseleinkast waar ik me thuis voelde, was toch wel een beetje krap” zuchtte de Olifant... Slak hield zijn hart vast en zei ‘Welkom thuis”. Je hoeft niet weg...je bent al thuis
Liefs ©arla
Kijk ook een bij; https://huisvanwerkvermogen.nl/